Toen we net in Nieuw Zeeland woonden werden wij uitgenodigd door onze kersverse, “Kiwi” vrienden. Voor een “Dress up Party”. Wisten wij veel wat dat in hield … In Nederland gingen we altijd gewoon als “onszelf” naar een feestje. Goed genoeg toch? Niet voor Nieuw Zeelandse begrippen.
Month: September 2015
Help, de drop is op!
Woensdag is het hier “drop dag”. Op die dag wordt er een hele zak naar binnen gewerkt. Dat is één van onze tradities. Ik geloof dat het door mijn dochter komt, die stelt ze allemaal in.
Volgende keer rijd ik lekker zelf!
De laatste dansles zit erop. Jammer; onze instructrice verhuist naar Fiji. Ik denk dat niemand haar echt kan vervangen. Ze heeft een goeie “vibe”. Ik moet bij haar altijd aan dat liedje denken “Good Vibrations” van Marky Mark and the Funky Bunch. Come on, come on, feel it, feel it!! Als je van dat liedje geen zin krijgt om te dansen, dan weet ik het niet meer.
Which way?
Wat zeg je, al zo lang? Ja, in november vier ik mijn derde lustrum in Nieuw Zeeland. Een land dat best Europees aan doet. Zo’n cultuurverschil met Nederland is het niet hoor … Toch stuit ik wel degelijk op verschillen. Je zou denken dat ik inmiddels wel gewend zou zijn aan de “Kiwi way; het “no worries, it will be all right” gebeuren.
Wine talk
Iedereen die mij kent weet het inmiddels. Ik houd van een wijntje. En ik grijp elke mogelijkheid aan om het drinken ervan te verantwoorden.
Ik eet gezond en beweeg erg veel. Maakt dat het goed? Volgens m’n moeder wel. En daar moet je toch naar luisteren?
Zo komen uitslovers te pas
Al een poosje voel ik een zeurend pijntje aan de zijkant van m’n been.
Maar vraagt een vriendin mij de peak op te gaan, zeg ik gewoon ja. Vraagt m’n man om een rondje te lopen, zeg ik het wederom. Vraagt m’n renmaatje of ik mee ga naar het strand? Tuurlijk, gewoon negeren die pijn! En bovendien, het trekt toch vanzelf weer weg? Het is er immers ook vanzelf gekomen.
Léontine de Wit 