Alcoholvrij

Best handig, zo’n privé chauffeur. Ik heb er één: mijn man. Ik heb er niet om gevraagd hoor, hij was het zelf.

Hij zei ooit dat hij wel heel dronken moest zijn om op zijn gemak naast mij te kunnen zitten. Dit was na een avondje uit toen ik met mijn handjes stevig om het stuur geklemd in de inktzwarte nacht naar huis reed. Ik wilde aardig zijn … (zie Droom auto).

Advertisement

Gastlievigheid

Vrienden?

Ja, die zijn altijd welkom, verwacht, en onverwacht. Mee-eten kan en mag altijd. Bij ons hoef je geen aanvraag in drievoud in te dienen. Lunch of diner schud ik gewoon uit m’n mouw. Of het nu gaat om diepvries of koelkast, ze liggen altijd vol. Dat is een vereiste.

Kom van dat dak af

Het is schering en inslag de laatste tijd: ik ontmoet allerlei mensen waar het ineens mee klikt. Het gaat van een leien dakje. Zo maakte ik vorige week nog een wandeling met mijn kakelconfrère en toog ik deze week voor het eerst naar een kittige dame die ik enige weken geleden ontmoette. Haar energie werkt aanstekelijk.

Op de fiets

Al meer dan vijftien jaar woon ik in Nieuw Zeeland, maar ben opgegroeid in Nederland, het fietsland bij uitstek.

Vroeger moest ik zo’n twaalf kilometer heen en terug naar de Middelbare school fietsen. Aan het begin van een ellenlang super veilig fietspad sprak een grote groep scholieren met elkaar af. En daar gingen we dan, met z’n allen, door wind en weer. Ook mijn jeugdvriendin die nu in Amerika woont, fietste mee. We hebben het er nog wel eens over aan de telefoon. We kruipen beiden gestaag richting vijftig, maar in ons hoofd zijn we nog steeds zestien. Ons lichaam verraadt andere koek, maar die is bij lange na niet op.