Sinds onze bloedjes van kinderen het ouderlijk huis hebben verlaten om te gaan studeren, is het wat stilletjes in huize Rutten. Onze vrienden, die we in de loop der tijd hebben gemaakt, zitten allemaal in hetzelfde schuitje, dus trekken we er in volle vaart op uit. Een nieuwe “festiviteiten fase” met vrienden is officieel aan gebroken.
Continue reading “Festiviteiten”Category: Blogs
Zo liep het
Eigengereidheid zit een beetje in onze familie, geloof ik. Hautain overkomen ook, heb ik van verschillende mensen die nu vrienden zijn, gehoord. We zìjn het niet hoor, als je ons écht leert kennen. Ik hoor m’n man nu al denken, gelóóf ik, een béétje?! Ik weet het wel zéker. Mijn moeder, bijvoorbeeld, zwemt “haar eigen slag”. Ze is geslaagd hoor, niet alleen voor haar zwemdiploma. Het zit gewoon in de genen, ook in die van onze dochter.
Dubbel erfelijk belast is ze, van generatie op generatie overgedragen. Mijn oma was ook zo’n eigengereide. Het verhaal over hoe mijn vaders ouders een stel werden, is mij altijd bijgebleven. Mijn opa vroeg: ‘Mag ik met je (naar huis) lopen?’ Een verkapte vraag voor: ‘Mag ik verkering met je’, denk ik. Mijn oma zei: ‘Je loopt op je eigen benen.’ Het liep uiteindelijk uit de hand tot een huwelijk dat tot hun dood heeft stand gehouden.
Onze dochter “loopt” sinds februari vorig jaar met een jongen die dezelfde naam als haar vader draagt. Toen manlief hem gekscherend Junior noemde, was zijn pittige comeback: ‘Dat maakt jou Senior‘. Manlief kwam er wijselijk niet meer op terug. Tijdens de lockdown (van 26 maart tot 11 mei, 2020) verbleef onze dochter bij ons. Voordat de vlucht vanuit Dunedin naar Hastings werd geboekt, overwogen manlief en ik of we zouden voorstellen haar vriendje mee te nemen, maar het was nog maar erg kort “aan”. Ze kwam alleen en waren met ons eigen gezin, met z’n vieren.
Tijdens deze weken zag dochterlief haar vriendje elke dag op het scherm, via FaceTime. Vaak liep ze na een poosje de woonkamer in met de mededeling: ‘Nou, ik ben weer eens het derde wiel aan de wagen hoor.’ Ze kletsen wat af (online), broerlief en haar vriendje. Het loopt gesmeerd tussen die twee.
Als dochterlief weer terug wil naar Dunedin, na de lockdown, loopt er iets spaak. Er is er geen aansluitende vlucht meer te vinden vanuit Christchurch. Haar vriend biedt aan haar op te halen. Nou, nou, hij loopt wel met haar weg hoor, denken wij als ouders, anders ga je geen vier en half uur (enkele reis) rijden.
In augustus wordt door dochterlief een vliegtripje voor mij naar Dunedin geboekt; voor mijn verjaardag. Dat was een leuke verrassing. In de vier dagen daar, leer ik dochters wederhelft kennen als een soort jeugdige versie van mijn man. Er zijn een paar dingen die me opvallen. Hij is buitengewoon analytisch, pragmatisch, zuinig met geld, lief (meestal, ze loopt niet meteen weg hoor), keurig (een beetje OCD-e-rig) en een goed gevoel voor humor. Hoe is ze daar tegen aan gelopen?!
Dochterlief wil graag kerstmis 2020 thuis vieren. In dit geval laat ze ons geen keuze; ze komt met haar vriend. Natuurlijk is de hare welkom. Hij loopt inmiddels al een poosje mee! Ze arriveren op dinsdag de 18 december. Ik krijg duidelijke instructies van dochterlief dat de kerstboom moet wachten totdat zij er is. Het optuigen is aan haar. Ik vind het allang best. Het zal allemaal wel loslopen.
Op de maandag ervoor laat ik mijn voeten en nagels verzorgen door een professional. Dat staat toch het best voor de zomer als je altijd in sandaaltjes of op slippertjes loopt. Als ik terug kom, loopt het anders dan verwacht. De kinderen die we morgen zouden ophalen van het vliegveld zijn er al! Loop ik achter? Heb ik iets gemist? Nee hoor, ze hebben ons verrast. Nou ja, niet hij, maar zij, onze dochter. Zij loopt over van plezier! Hij zegt meteen dat zijn moeder hem zou vermoorden als hij eerder aan zou komen dan aangekondigd. Zo’n vaart loopt het niet met mij hoor, ik loop over van blijdschap!
De bijna vier weken die volgen met z’n vijven zijn buitengewoon gezellig. Het lijkt net of de vriend van onze dochter al jaren mee loopt. Het doet me goed dat zoonlief en ook manlief en ik het zo goed kunnen vinden met deze jongen. Het had heel anders kunnen lopen.
De tijd vliegt en ze zijn inmiddels weer naar huis. We weten nu dat hun ontmoeting op ongeveer dezelfde manier is verlopen als bij mijn opa en oma. Toen ze elkaar voor het eerst zagen lopen, liep dochterlief nog op krukken. Ze had net haar knie operatie ondergaan en had nogal wat moeite met haar tas dragen. Een zekere jongen, die achter haar liep, bood aan haar tas te dragen. Nee hoor, mevrouw droeg haar tas zèlf wel. Het aanbod werd op hautaine wijze afgewimpeld.
Nu ik hem wat beter ken, hoor ik hem alsnog denken: ‘Zeg dame, ik wil niet meteen met je trouwen hoor, alleen je tas maar dragen.’
Accomodatie
Toen wij begin van dit jaar besloten dochterlief per auto naar de door haar gekozen studiestad Dunedin te brengen, ging ik driftig aan de slag met de Airbnb site. Voor deze roadtrip van ongeveer drieduizend kilometer heen en terug moest ik diverse overnachtingsplekken boeken.
Mijn gevleugelde uitspraak voor vakantie accommodatie was jarenlang: We hoeven er alléén maar te slapen, voor de rest zijn we toch op pad.
De eerste overnachting is in het pittoreske Picton, op het Zuider eiland. We verblijven in een verbouwde garage met koeienthema; The Cowshed.
Buiten de koeien knuffels, kussens, glazen, bekertjes en bakjes zijn er gelukkig ook bedden, met koddig koeiendons. In dit gezellige rommeltje kan een blind paard (of een blinde koe) geen schade aanrichten, maar alles is schoon en fris.
Ons tweede onderkomen is in Rolleston, dat ligt vlak bij Christchurch. Bij mensen in huis. Ons zijn twee slaapkamers toebedeeld met een badkamer in het midden. Het huis staat op Airbnb geadverteerd als minimalistisch. Ik had mij niet echt verdiept in wat dat werkelijk betekent, maar er staat niets op het aanrecht in de keuken. Waar hebben ze hun spullen verstopt?
De badkamer is prachtig, dat moet gezegd worden, maar niet erg praktisch. Waar is in vredesnaam het prullenmandje?! Het is zo minimalistisch dat het er gewoon ècht niet is. Je kunt er namelijk moeilijk overheen kijken op een totaal lege vloer. Als ik ernaar vraag, zegt de host dat sanitair afval in de prullenbak in de keuken hoort. Mijn keuze is het niet. En fris is anders!
‘S nachts krijg ik absurde ideeën. Ik hoop niet dat hun hond (ze hebben zo’n hele grote snuffelaar) met mijn afval aan de haal gaat. Ik heb namelijk alles dat ik eigenlijk in de door de host aangewezen afvalbak had moeten gooien in toiletpapier gewikkeld. Het ligt in een (keurig) hoopje naast het toilet. Ik ga daar een beetje midden in de nacht helemaal naar de keuken sjouwen. In gedachten zit ik op de verhuurster te mopperen: ‘Jij bent toch zelf ook een meisje?! Heb jij dan geen prullenmandje naast je toilet?’. Ik ga toch nog maar even kijken of ik de deur wel goed heb dicht gedaan …
Ik mis ook een bekertje om m’n mond te spoelen. Dat doe je toch immers altijd na het tanden poetsen? Deze wasbakken zijn puur ontwikkeld voor de mooiigheid. Je krijgt met geen mogelijkheid je hoofd onder de kraan om aan de waterstraal te lurken. Demonstratief zet ik een beker uit de keuken in de badkamer. Een stille maar demonstratieve hint.
In Queenstown verblijven we twee nachten in een loft, een soort zolder met uitkijk op de besneeuwde bergen. Heerlijke bedden met prachtig linnengoed. Een schone badkamer met dito handdoeken. Mij hoor je niet klagen. Er is zelfs een Nespresso apparaat. Dan heb je mij als coffee-holic al heel gauw gelukkig.
In Dunedin, waar dochterlief op zaterdag in haar studentenkamer trekt heb ik voor twee nachten een kamer bij iemand in huis geboekt. Het ligt op vijf minuten loopafstand van de universiteit en de kamer van onze dochter. Super handig, en we hoeven er alleen maar te slapen, toch?
Zoals afgesproken komen we tussen vier en vijf aan bij ons onderkomen. Er zit een oude man voor het huis met een kop koffie. Dat moet onze host zijn. Terwijl manlief de spullen pakt, loop ik naar de bewuste man, stel me voor, en vraag waar onze kamer is. Ik kan hem amper verstaan. Hij mist een hoop tanden en hij ziet er heel anders uit dan op de profielfoto van Airbnb.
Wat we binnen aantreffen is een uiterst uniek décor. De zogenaamde “Vieze Vintage” stijl.
In het halletje brandt een geurkaars om de stank die in het huis hangt te verdoezelen. Op de slaapkamer ligt een doekje op de grond, hetgeen doet vermoeden dat hij wèl geprobéérd heeft schoon te maken. Het gelige beddengoed licht ik even op … Ik krijg meteen visioenen over bedbugs, ik doe hier vast geen oog dicht!
Ik moet nodig plassen, dus vraag ik waar de badkamer is. Ik heb in mijn leven al heel wat wc’s gezien en ook vieze, maar deze is echt grensoverschrijdend. Ik houd het wel op.
Handdoeken gebruik ik thuis ook meer dan eens, maar deze hangen er vies en verfrommeld bij. Zouden ze wel gewassen zijn? Ik wil hier niet naar de wc, en zéker niet slapen.
We proberen iets anders te boeken in Dunedin, maar alles zit vol! Uiteindelijk kunnen we terecht in een motel in Balclutha (meer dan een uur rijden vanaf Dunedin).
Ik ben nog nooit zo blij geweest met een schoon bed.
We gaan in december met onze kinderen een paar dagen naar Rotorua. Ik heb via Airbnb een huis geboekt dat er erg appetijtelijk uit ziet, want we moeten er uiteindelijk wèl slapen!
Vaccines
One of the greatest achievements in public health are vaccines. They have succesfully been developed to protect our population from illnesses. https://www.studyfinds.org/vaccinations-save-lives-vaccines-study-finds/
The COVID-19 pandemic has created the perfect storm for anti-vaxxers. Powered by algorithms, they’re spreading false information and fear on social media; eroding the integrity of science. They ignore the fact that vaccines eradicated serious and often fatal diseases like polio, smallpox and typhoid.
We had major outbreaks of measles both in New Zealand and America over the past few years. Why? Because a lot of people aren’t convinced it’s necessary to vaccinate their children. With a herd amount of anti-vaxxers we do risk the return of diseases that we thought had been successfully eliminated.
Anti-vaxxers claim that vaccines are very dangerous, even though extensive research shows the opposite. They’re in fact quite safe in general, with a few exceptions of anecdotic stories.
Do we really want to go back to a world where children get polio or smallpox? Don’t get me wrong, there should be ongoing research regarding vaccines, ANY type of medicine. I’m listening to consistent evidence. Scientific studies that the medically educated elite overall agree with and supports.
Anti-vaxxers keep digging up one false publication that has been debunked many times about how vaccination is linked to autism. Some parents have opted out of having their children vaccinated because of this erroneous study by A. Wakefield (1998), which suggested a link between vaccinations and autism spectrum disorder. The study that had a sample size of just 12 children (and was also funded by parents suing vaccine companies), underwent further inspection and has since been retracted, and Wakefield’s medical license was taken away due to falsified data. Since then, there have been over 25 studies that disprove a connection between autism and the MMR vaccin. https://www.mayoclinichealthsystem.org/hometown-health/speaking-of-health/autism-vaccine-link-debunked)
There will always be people who might respond in an abnormal way to a vaccine. Medicine in general has that effect, but it is aimed to cure people. My daughter is allergic to a certain type of antibiotics (stated on the medical bracelet she’s wearing). Does that mean other people shouldn’t take this medication when necessary?
When my GP diagnosed me with anaemia, he prescribed me an iron infusion. I had a severe allergic reaction to it, but I’m sure the majority of people that need it, will tolerate this treatment. My reaction was stated in the fine print ;-). I was just an exception.
It all has to do with the law of large numbers.
This pandemic has resulted in a worldwide devastation on many levels. The global death toll of COVID-19 is around 1.42 million at the moment. This is the consensus of all the statistic information I could find online. An unknown number is dealing with the long term effects of the virus. https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/coronavirus/in-depth/coronavirus-long-term-effects/art-20490351
Multiple vaccins for COVID-19 are on its way. Some people falsely believe that some of them can genetically modify human DNA. Which it can’t by design, see Reuters Fact Check team’s post. https://www.reuters.com/article/uk-factcheck-covid-19-vaccine-modify-idUSKBN22U2BZ
Dedicated scientist have been already working for decades on mRNA vaccines to treat cancer and other diseases and this pandemic just accelerated this research and development. The mRNA vaccines have the potential to be even safer. Most existing vaccines use inactivated or dead virus, but this new method avoids that. I’m just paraphrasing what the experts say. https://www.phgfoundation.org/briefing/rna-vaccines
There are a lot of questions being asked about the long term effect of the COVID-19 vaccine. The experts say that they can never fully exclude the possibility, but they expect it’s going to be really rare. They explain that most of a vaccines job is done in the first few days, then it will be gone from your body. What’s left is the immune response to the vaccine. I want to believe they’re right, because they’re the experts. https://www.bizjournals.com/seattle/news/2020/08/31/deborah-fuller-lays-out-road-to-covid-19-vaccine.html
I guess life is never without risks. Things do go wrong from time to time. A lot of us have travelled by plane. Have you ever asked what specific training the pilot had or when the aircraft had its last security check? I don’t think so. And yes, sometimes a plane crashes, but the majority reaches its destination.
When we just got out of our confinement bubbles, somewhere in April this year, I had a conversation with someone who claimed that the lockdown had not been necessary because we did not have COVID-19. Because of all the swift and hard measures New-Zealand took, we indeed don’t deal with it like the rest of the world (except for the occasional flare-ups which are stamped out immediately through isolation and contact tracing). It’s a simple causal link and it works the same for vaccines.
Vaccines have unfortunately fallen victim to their own succes. They have been so extremely successful at protecting people from dying of horrible diseases that it has tricked a part of our population into forgetting how it used to be before vaccinations.
De wereld draait door
COVID-19 zaait en oogst. Niet alleen gaan er mensen dood, lijden, maar er heerst bovenal enorme tweestrijd. Nog nooit heb ik zo’n verdeeldheid op onze aardbol gezien. Het is om door te draaien!
Je bent vóór of tegen Jacinda. Je bent vóór of tegen een mondkapje, of een lockdown als de Corona-cijfers de pan uit rijzen. Je vindt die clowneske narcist die Amerika bestuurt een held of een leugenaar, etcetera.
De één luistert naar de wetenschap en weer een ander duikt de fuik van absurde ideeën in. Complottheorieën vieren hoogtij dezer dagen. Gedreven door angst (wie en wat moet je nog geloven over het Corona-virus, het vaccin, mondkapjes, vrijheid en politieke leiders) en natuurlijk de algoritmes van social media.
Kijk naar één absurd YouTube filmpje dat niet waar is en je wordt meteen gevoed met meer vreemde theorieën. 5G torens die het coronavirus zouden hebben veroorzaakt. Anti malaria drugs die COVID-19 zouden genezen. Anti-vaxxers die denken dat Bill Gates micro-chips in alle mensen gaat zetten als een tracking device. Dit is nog maar het topje van de conspiracy ijsberg.
Daarnaast heb je mensen die de boel verdraaien. Ze schijnen oorzaak, gevolg en verband niet zo goed te snappen. Ze zijn ervan overtuigd dat de hele Nieuw-Zeelandse lockdown belachelijk en overdreven was. Absoluut niet nodig. We hebben hier immers geen COVID-19. Nee, gelukkig niet, juist dóór die lockdown maatregelen.
Hadden we alles op z’n beloop gelaten dan waren er enorm veel mensen gestorven of ziek geworden. Wat had dàt voor de economie betekent?! Hoe je het ook wendt, keert of draait. De héle wereld (economie) lijdt, hoe dan ook.
Natuurlijk heb ik begrip voor een ieder die door de Corona-maatregelen z’n baan is kwijt geraakt of erger nog, zelfmoord heeft gepleegd of aan de drank is geraakt. Er zijn genoeg nare scenario’s te bedenken. Mensen die tussen wal en schip zijn geraakt. Die gevallen wil ik niet onder de tafel schuiven, maar er is altijd een weegschaal en iedereen heeft zijn eigen maatstaven. Staaf wel altijd je uitspraken met feiten.
Toen ik afgelopen augustus naar Dunedin vloog (er was hier geen Corona), was het voorschrift in Nieuw-Zeeland, gebruik een mondkapje in het vliegtuig, gewoon als voorzorgsmaatregel. Ik vond het niet leuk, maar ik deed het wel. Gewoon omdat ik wel in het snotje heb dat een snottebel of een kuchje misschien niet alles kan voorkomen, maar het houdt genoeg virussen tegen als je zo’n ding (goed) voor je snufferd houdt.
Mijn kind stond mij mèt mondkapje op te wachten op Dunedin Airport. Ik was trots. Dit droeg voor mij verantwoordelijk uit. Een mondkapje draag je niet alleen voor jezelf maar ook voor anderen.
Alles is getint tegenwoordig. Zelfs de mondkapjes. Ik ben er nog nooit zo mee bezig geweest, met de politiek, maar nimmer heeft het me zo geráákt. Ik kijk naar de landen om me heen … wat een chaos.
De Nieuw-Zeelandse verkiezingen zijn inmiddels voorbij en ik ben blij dat onze Jacinda gewonnen heeft. Ik heb het eerder gezegd in maart dit jaar en zeg het nog eens: ik vind dat zij met meneer Bloomfield en ons team van vijf miljoen een fantastische klus heeft geklaard. Samen vechten we om COVID-19 buiten de deur te houden. Luisteren naar de wetenschap, daar ga ik voor. De eerste helft is goed gespeeld. Nu moeten we samen de tweede helft waar maken.
Omdat het hele virus al genoeg ellende teweeg brengt, moeten we hoe dan ook wèl reëel blijven. Het is al erg genoeg dat er in Amerika iemand aan het roer staat die global warming ontkent en het hele virus bagatelliseert. Maar toen mij in juli ter ore kwam dat een beroemde flat earther (iemand die in een platte aarde gelooft) voor het presidentschap in Amerika ging lopen (#2020vision) dacht ik, het moet niet gekker worden! Meneer West, blijf asjeblieft bij je leest, je platte aarde en de dikke billen van je vrouw. Gelukkig had hij de deadline voor het starten van zijn campagne al gemist.
Laten we hem en alle anderen die geloven dat de aarde plat is, dat COVID-19 met opzet in het leven is geroepen om een globale economische crisis te veroorzaken, zodat er een grote wereldmacht komt of iets dergelijks, of ontkennen dat er zoiets als klimaat verandering plaats vindt of geloven in andere rare complot theorieën, naar het randje schuiven.
Ik geef ze wel een duwtje. Misschien draaien ze bij …
Alles van Léontine
Alle stukjes die ik ooit heb geschreven zijn nu gratis te downloaden. Geniet van gepubliceerde en ongepubliceerde verhaaltjes van mijn hand.
Groetjes van de andere kant!
Léontine.
Speelruimte
Ik houd van “oude” mensen. Begrijp me niet verkeerd hoor, niet alle oudjes vind ik even aardig. Je hebt er akeligheden tussen zitten! Maar dat geldt ook voor kinderen, teenagers en mensen van mijn eigen leeftijd en alles daar tussenin. Zo kan ik nog wel even door gaan.
Vanaf afgelopen maandag zijn wij in Nieuw Zeeland, Covid-19 vrij. En dat vind ik toch echt wel een applausje waard. Andere landen zijn nog niet zo ver. Heel veel mensen zijn bang, ziek of begraven. Afschuwelijk.
Sommige mensen vinden onze minister president net een kleuterleidster. Nou, dan is het wél een verdomd goeie, want ze heeft het toch maar mooi voor elkaar gekregen dat zo’n vijf miljoen mensen niet buiten gingen spelen.
Doe je dat wel, in een pandemie, dan speel je met levens. Dat is zo klaar als een klontje.
Buiten spelen is gewoon geen optie als de hele wereld een virus bestrijdt. Als je even heel goed nadenkt en alle statistieken en de historie erop na slaat, dan moet je concluderen dat een totale lockdown werkt. Daar hoef je niet ellenlang over te discussiëren. Binnen blijven, punt. Een virus krijgt speelruimte als er veel mensen op een kluitje zitten. Niet naar buiten, isolatie, alleen voor je boodschappen er op uit, en afstand houden. Dat is natuurlijk makkelijker hier dan ergens anders. Wij hebben erg veel ruimte en we zijn gewoon een eiland.
Natuurlijk is dat zwaar, zeker voor de economie. Dat snap ik best. Maar tóch…
ben ik blij dat wij geen bejaarden, of mensen met onderliggende gezondheidsproblemen opgeofferd hebben voor de economie. Een economie kun je met elkaar weer opbouwen, zoals we in het verleden meerdere malen hebben gezien, maar met mensen …
Helaas, weg is weg. Een tweede leven in blazen is niet mogelijk. Uitgespeeld.
Laat ik nou nét vandaag een aardig oudje tegenkomen, bij de tandarts. Dit exemplaar zat nog vól met leven, je moest hem bij wijze van spreken de bek dicht rammen! Hij bleef maar praten.
De goede man, hij was al zevenentachtig, vertelde hij mij. Hij was al met twee en zestig jaar, gelukkig getrouwd met z’n vrouw en hij had toch maar mooi de Covid overleefd. Hij stampt met z’n wandel stok op de grond om het nog even te accentueren. Hij had zooooo veel online gekletst tijdens de lockdown (ja, dat snap ik best, dacht ik bij mezelf al gniffelend) met kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen, blablablabla. Hij was zo blij als een kind! En ik was blij met hem en het geanimeerde gesprek dat wij voerden.
Als zoonlief uit de behandelkamer komt zegt de meneer tegen hem: ‘Look after your mum, she’s a treasure.’ ‘Of course’, zegt mijn zoon. She’s looking after me too!’. En dat is waar het allemaal om draait!
Meneer, ik ben zo blij dat u er nog bent. U bent een bevestiging van waarom wij deze hele lockdown en “overdreven gedoe” met z’n allen gedaan hebben. Blijf uw vrouw gelukkig maken voor zo lang het nog kan, heerlijk toch? Ga door met de heerlijke gesprekken die u voert. Ik ben er trots op hoe wij het in Nieuw Zeeland hebben gedaan.
Ik ben blij dat iedereen hier weer met een gerust hart buiten kan spelen! Nu de rest nog.
Pandemic talk
A couple of weeks ago I thought that Covid-19 was just a flu on steroids
I was wrong.
Of course I was following the news but I thought if the World Health Organisation hasn’t said it’s a Pandemic, it isn’t.
Well it is now. Things can change quite quickly as we’ve all experienced.
On wednesday the 18th there were 11 confirmed cases in New Zealand, zero tolls. Everyone that comes into New Zealand at that stage has to go into quarantine. I though it was contained.
I wasn’t too worried – yet –
The next day the number of confirmed Covid-19 cases in New Zealand is up again. We’ve got 20 cases now, and I’m getting slightly worried. Especially when my daughter tells me that lectures at Otago (Dunedin) have been cancelled already.
I watched Italy go down, I speak to people in different countries and I realize this virus is a mean bitch spreading like wildfire if we’re not practising social distancing
At this stage we’ve got 102 confirmed cases. 2 cases are spread within the comminity , which made me super worried. The rest is all from people that recently got into the country with an international flight.
Our prime minister announced alert level 3 yesterday at 13.40. Alert level 4 will follow within 48 hours. Complete lockdown for at least 4 weeks. Fortunately the lockdown will start at midnight on wednesday so hopefully our daughter will be on one of the last flights home from Dunedin.
Fingers crossed.
I’m very glad New Zealand is doing this. And we can do this, together!!!
We don’t want an overflow of our hospitals, because that’s when people die. We have to flatten the curve.
Fortunately nobody has died -yet- from the virus in New Zealand. Let’s keep it that way and follow the orders from our Government.
This is not the time to decide for yourself. It has been decided for you. Stay at home. Please listen to any updates from reliable sources.
Self isolate and just go out for the bare nessecities. This is how we might have a chance.
Stay safe and stay strong.
Léontine de Wit 