We gaan op reis en we nemen mee …

We gaan op reis en we nemen mee … vier veel te grote koffers, vers aangeschaft voor het avontuur van onze dochter. Ze gaat immers naar Nederland; om te studeren (onder andere). Ongeveer al haar bezittingen (behalve natuurlijk haar bed en bureau) moeten mee, inclusief de zojuist aangeschafte hooggehakte zwarte suede laarzen die ze moest en zou kopen voor ze wegging. Toegegeven, ze zijn prachtig. Jammer dat ik ze niet meer van haar kan lenen … Maar goed, wellicht loop ik tegen iets leuks aan in de Nederlandse uitverkoop. Je weet maar nooit.

Lolita

Waar mensen al niet hun geld mee verdienen. Met de gekste dingen, het is maar net hoe je het brengt …

Ik heb inmiddels geleerd dat je echt niet “de beste” hoeft te zijn om succesvol te zijn. Je moet jezelf gewoon ontzettend goed kunnen verkopen, of het iemand anders laten doen. Een goed verhaal is het halve werk.

Shop till you drop

Al een eeuwigheid geleden boekten dochterlief en ik onze (goedkope) vliegtickets naar Auckland, met Jetstar. De alleenheerschappij van Air New Zeeland is al een poosje over sinds er een nieuwe luchtvaartmaatschappij aan het firmament is verschenen. Leve de concurrentie.

Voor haar achttiende verjaardag wil ze het liefst shoppen met haar moeder. Hoe leuk is dat? Ik vind winkelen ook erg gezellig en aangezien ik zelf al tijden lang niets nieuws meer heb gekocht, ben ik van plan om in den verre veel te spenderen.

De schapenfluisteraar

Nieuw Zeeland barst van de schapen, we hebben er maar liefst vierendertig miljoen. Misschien eentje meer of minder …

Het is een prachtig gezicht, zo’n hele drom met schapen op de weg. Dom schaap, zeggen mensen weleens, maar ik weet inmiddels dat deze kudde beestjes ècht niet dom zijn. Ze vertonen alleen dom gedrag als ze bang zijn en dat zijn ze nogal snel. Het is gewoon een schichtig soort.

In principe zijn het heel intelligente beesten met een geheugen als een olifant. Net als ik eigenlijk :-). Ze kunnen zich een eenmaal bewandelde weg maanden later nog herinneren. Daar ben ik dan weer wat minder goed in, aan mijn richtingsgevoel schort het één en ander, moet ik jammer genoeg toegeven. Bovendien herkennen en onderscheiden ze gezichten van mensen en tot wel vijftig soortgenoten. Ze hebben een gespecialiseerd zenuwsysteem net als wij mensen.

Het cadeau

 

Niet te geloven, dat m’n eerstgeborene bijna achttien is en binnenkort het huis uit gaat! Over drie weken krijgt ze te horen of ze aangenomen is bij één van de universiteiten waar ze zich heeft ingeschreven.

Zo net voor de kerst zitten we samen in de auto en word ik toch een klein beetje sentimenteel. Niet te overdreven hoor en gelukkig had ik ook m’n zonnebril nog op.

Ik maakte een grapje, althans, ik probeerde het gesprek luchtig te houden. Ik zei dat ik haar, ondanks dat ze af en toe een klein krengetje is, best zal gaan missen als ze gaat studeren in den verre.

Relax

Creditcards, wat een heerlijke uitvinding!

Voorheen had ik een heuse portemonnee voor dit handige kaartje, maar die beurs liet ik nog wel eens ergens liggen, met alle toestanden van dien, zoals bijvoorbeeld paniektelefoontjes naar manlief die me moest helpen met het backtracken van winkels die ik had bezocht. Je zult zo’n vrouw hebben 😉

De koffer

Afgelopen juli pakten wij, de voltallige familie Rutten, onze koffers om op vakantie naar Australië te gaan. Wij wilden nog één keer met ons hele gezin er op uit, voordat dochterlief haar spullen pakt en gaat studeren.

Aan het eind van het jaar haalden we herinnering op en toen bleek dat iedereen snorkelen in Thailand zo ontzettend leuk had gevonden. Blikken worden gewisseld en uiteindelijk wordt het bankstel dat nodig aan vervanging is weer op de lange baan geschoven. Er valt nog prima op te zitten. We gaan liever vliegen.

De koffers worden opnieuw gepakt. Rarotonga, here we come!

Kookkunsten

Ik heb schatjes van kinderen hoor, ze klagen niet (echt) en vinden (bijna) alles dat ik voor ze kook lekker. Nu moet ik zeggen dat ik vanaf het prilste begin erg m’n best heb gedaan het ze qua voeding naar hun zin te maken. In totaal heb ik drie jaar borstvoeding gegeven, om maar even wat te noemen.

Weg ermee!

Sommige dingen en woorden irriteren me. Misschien herken je je in mijn ergernis of erger je je aan mijn schrijfsel omdat je één van degenen bent die deze woorden gebruikt.  Je bent of de geërgerde of je kunt je erg inleven. Hoe het ook zij, erger dan je ergeren kun je niet. Je kunt op eigen risico doorlezen.

Wine is for the soul

Water is for the body and Wine is for the soul.

Ik ben dubbel erfelijk belast zeg ik altijd. Mijn moeder houdt wel van een wijntje. Ze leeft nog steeds, ze is goed doorgepekeld en mijn vader hield er ook wel van …

Mama heeft altijd wel een goed excuus. Daar houd ik van.