Het hapt zo heerlijk weg

PechaKucha (Japans; geklets) Een presentatie stijl waarin twintig dia's worden getoond, waarover twintig seconden wordt gepraat (zes minuten en veertig seconden).

Afgelopen dinsdag werd ik door mijn Engelse vriendin (ja, die Gekke) mee uit genomen voor m’n verjaardag. Ze weet wat ik leuk vind, ze heeft kaartjes geritseld voor een Pecha Kucha avond, pure passie op een presenteerblaadje.

Primula la la la laat maar …

Ik ben een ongelofelijke natuur liefhebster. Ik loop er ook graag in, onder het genot van camera-geklik. Een klik voorafgegaan door een blik, die valt op bomen, bloemen, vruchten, druppels of mooi licht. Tijdens het gras maaien komt zelfs bloeiend onkruid niet onder mijn bewondering uit. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik soms de foto mooier vind dan de werkelijkheid. Beauty is in the eye of the camera. Aan de andere kant: iets dat niet al een beetje mooi is kun je ook niet mooi maken …

Boyfriend

Jongens? Nee hoor, dáár ga ik mijn aandacht niet aan besteden. Ze zijn allemaal super dom en kinderachtig. Een vriendje? Nèrgens goed voor. Ik hoor het dochterlief nog zó zeggen.

Legio meisjes van haar leeftijd hebben een boyfriend, zo heet een vriendje in Nieuw Zeeland. Onze dochter niet hoor. Zij concentreert zich op haar schoolwerk. Haar inspanningen werpen overigens eersteklas vruchten af. Ze behaalt, zoals ze dat hier noemen Excellences; het allerhoogste resultaat. Dat moet ook wel, als je forensisch antropologe wil worden. Blij toe dat ze nog geen vriendje heeft. Dat leidt alleen maar af.